در ماه ژوئن، آژانس بین المللی انرژیIEA اوج رشد تقاضای نفت را در کمتر از شش سال پیش بینی کرد. در اواخر همان ماه، موسسه انرژی اظهار کرد که تقاضا همچنان در حال رشد است و کاهش آن بسیار ناچیز است.
در حالی که این دو گزارش دو تصویر کاملاً متفاوت را نشان میدهند، آنها همچنین نگاهی اجمالی به آینده واقعی تقاضا و عرضه نفت دارند، به ویژه در زمینه روندهایی مانند کاهش تولید نفت ایالات متحده و افزایش اخیر چین در اکتشاف نفت و گاز محلی.
آژانس بین المللی انرژی در گزارش خود نوشت: «افزایش استفاده از خودروهای الکتریکی، فناوریهای نوظهور انرژی پاک و سیاستهای بهرهوری گستردهتر، مسیر رشد بسیار کندتری را برای تقاضای نفت ترسیم میکنند.»
با این حال، این به طور فزاینده ای به آرزو و آرمان گرایی شباهت دارد تا واقعیت. در جهان همانطور که واقعاً هست، پذیرش EV در حال کاهش است و پیشبینیهای وحشتناک انقلاب الکتریکی EV با انتشار تسلا، پرفروشترین پرفروش جهان، محقق نشده است.
خودروهای برقی مطمئناً بر تقاضای نفت در چین تأثیر داشته اند. در سایر نقاط جهان، یعنی اروپا و آمریکای شمالی، رشد فروش خودروهای برقی تأثیر ناچیزی بر تقاضای نفت داشته است که بر اساس موسسه انرژی، 1 درصد در اروپا و 0.8 درصد در آمریکای شمالی کاهش یافته است. در همان زمان، در آسیا، که شامل بزرگترین بازار خودروهای برقی جهان، چین است، 5 درصد افزایش یافت.
انصافاً، این رشد تقاضای نفت، حداقل در چین، در حال کاهش است. روند واردات نفت خام از ابتدای سال کمتر از حد انتظار بوده است و در حالی که می توان ادعا کرد که انتظارات ممکن است غیر واقعی بوده باشد.
سپس پیشبینیهایی وجود دارد، از جمله از سوی شرکتهای بزرگ انرژی چین، مبنی بر اینکه رشد تقاضا در بزرگترین واردکننده جهان به اوج خود میرسد.
سینوپک، غول انرژی دولتی و بزرگترین پالایشگاه جهان، در ماه مه گزارش داد که انتظار دارد رشد تقاضا در این کشور در سه سال آینده به اوج خود برسد. این شرکت دلیل پیش بینی خود را رشد فروش خودروهای برقی عنوان کرد و همچنین گفت که تا سال 2045، ترکیب انرژی کشور تحت سلطه منابع غیر هیدروکربنی خواهد بود.
اینکه آیا پیشبینی اخیر محقق میشود یا نه، باید دید، زیرا پکن در این هفته از تأسیس یک نهاد جدید تحت کنترل دولتی برای توسعه منابع نفت و گاز محلی، از جمله مخازن غیرمتعارف خبر داد. به عبارت دیگر، چین در حال ایجاد یک توسعه یکپارچه منابع نفت و گاز است. این برخلاف انتظارات اوج رشد تقاضا نیست، اما نشان میدهد که تقاضا پس از رسیدن به اوج افزایش مییابد.
در مورد چشم انداز تقاضای نفت تنها چین نیست که باید مورد توجه قرار گیرد. کاهش جزئی تقاضا در اروپا و آمریکای شمالی دلیل بیشتری بر این است که تخریب تقاضا برای نفت که انتظار میرفت انتقال انرژی رخ دهد، رخ نمیدهد. حتی در نروژ، بزرگترین کشور پذیرنده خودروهای برقی سرانه، تقاضا برای نفت در واقع با افزایش تعداد خودروهای برقی در جاده ها کاهش نیافته است.
عطش اتحادیه اروپا برای گاز طبیعی نیز کاهش نیافته است. آخرین به روز رسانی نشان داد که اروپا در ماه ژوئن 23 درصد بیشتر از یک سال قبل از روسیه گاز وارد کرده است، علیرغم فشار تحریم ها علیه هر نوع هیدروکربن روسیه. در ماه گذشته، واردات گاز روسیه حتی از واردات از ایالات متحده نیز فراتر رفت.
بسیاری از پیشبینیها پایان اشتهای جهان برای هیدروکربنها را پیشبینی میکنند. با این حال، واقعیت این است که نفت و گاز و زغال سنگ برای مدت طولانی در اینجا باقی خواهند ماند، حتی اگر رشد تقاضا در جوامع فراصنعتی به کندی شروع شود یا حتی رشد آن متوقف شود. مشکل این جوامع فراصنعتی این است که آنها به خروجی جوامع صنعتی نیاز دارند و صنعتی شدن به ناچار با انرژی ارزان تامین شده توسط هیدروکربن ها گره خورده است. سقوط تقاضای نفت به هیچ وجه نزدیک نیست.