قدرت مظاهری بالغ بر یکمیلیارد مترمکعب تولید روزانهی گاز در کشور _ که حدود هفتصدمیلیون مترمکعب آن فقط از میدان گازی پارس جنوبی تولید میشود _ پس از شیرینسازی تا هشتصدوپنجاهمیلیون مترمکعب قابلیت مصرفی مییابد که با کسر مصارف نیروگاهها و خوراک پتروشیمیها، بعنوان مصارف خانگی در اختیار شهروندان قرار میگیرد....
بیش از صدسال از تولید و بهرهوریِ نفت و کمتر از سیسال از استقرار اَبَرپروژهی پارس جنوبی برای تولید گاز و مشتقات آن در کشور میگذرد اما براساس مستندات مؤثق، سهمِ استفاده مستقیم یا غیرمستقیم از گاز به هشتاددرصدِ مجموع سبد انرژیهای مصرفی در کشور میرسد.
بالغ بر یکمیلیارد مترمکعب تولید روزانهی گاز در کشور _ که حدود هفتصدمیلیون مترمکعب آن فقط از میدان گازی پارس جنوبی تولید میشود _ پس از شیرینسازی تا هشتصدوپنجاهمیلیون مترمکعب قابلیت مصرفی مییابد که با کسر مصارف نیروگاهها و خوراک پتروشیمیها، بعنوان مصارف خانگی در اختیار شهروندان قرار میگیرد.
با اینحال گمان میرود که باتوجه به افزایشِ مصرفِ مصرفکنندگان خانگی، کسریِ گازی معادل سیصد تا سیصدوپنجاهمیلیون مترمکعب گاز در زمستانِ پیشِرو را داشته باشیم. ناترازیِ نسبتاً چشمگیری که درصورت عدم تأمین از سوی ترکمنستان در قالبهای سوآپ یا مصرفی و یا واردات از روسیه _ مطابق قرارداد منعقدهی جدید _ میتواند موجبات بحران انرژی در فصل سرد سال را برای بخش قابلتوجهی از هموطنان در پی داشته باشد.
جدای از تصمیماتِ بزرگ و فراملی درراستای افزایش بهرهوری از میادین گازی با جذابیتبخشی به سرمایهگذاری خارجی در جهت فشارافزایی چاههای قدیمی و نیز تصمیمِ دولت چهاردهم برای مقابله با تحریمهای تکنولوژیکی که علاوهبر عدمالنفعِ میادین نفت و گاز، نوسازی و چابکسازی آنها را نیز با مخاطره روبرو کرده است، موارد کوچکتری را نیز میتوان رصد و هدفگذاری کرد.
یکی از این موارد، تلاش در جهت کاهش فلرینگ یا مشعلسوزیِ بیستوچهارساعتهای است که علاوهبر پمپاژ آلودگی به محیطزیست، روزانه حجمی نزدیک به پنجاهمیلیون مترمکعب گاز را سوخته و به هدر میدهد.
صرفنظر از ارزش دلاریِ این میزان گاز، استحصال مجدد و وارد نمودن آن به خط لولهی سراسری جهت مصارف خانگی میتواند بخشی از ناترازیِ انرژی در زمستان را جبران کند. کاری که با استفاده از تجربیات موجود در جهانِ صنعت، به راحتی قابل انجام است.
اینکه چگونه چنین اقدامی به فعلیت رسیده و عملیاتی شود، به میزان اهتمام مدیران ارشد وزارت نفت و بالاتر از آن، به اهمیت و تأکید رئیسجمهور و معاونت راهبردی وی بستگی دارد.