امضای توافق‌نامه استراتژیک انتقال گاز روسیه به ایران به‌عنوان آخرین یادگار شهید‌ابراهیم رئیسی در حوزه دیپلماسی انرژی مزایای متعددی برای دو کشور خواهد داشت.

پیش از آن، باید تاکید کرد جریاناتی در ایران و روسیه تلاش ‌‌‌‌‌‌‌کردند این توافق مهم انجام نشود و از ابزارهای مختلف از جمله رسانه‌ها برای مقابله با این توافق استفاده کردند، اما اراده سیاسی قوی در سطح سران دو کشور، یعنی ولادیمیر پوتین و شهید‌رئیسی پس از دو سال‌مذاکره فشرده و محرمانه باعث شد این توافق بین دو غول گازی جهان منعقد شود. ایران و روسیه در مجموع ۶۰‌درصد ذخایر گاز دنیا را در اختیار دارند. ایران، سومین تولیدکننده بزرگ گاز جهان پس از آمریکا و روسیه و چهارمین مصرف‌کننده بزرگ گاز جهان پس از آمریکا، روسیه و چین محسوب می‌شود، اما به دلیل مصرف بالای داخلی، ایران تاکنون نقش زیادی در تجارت گاز نداشته‌است. با این توافق، سهم ایران در تجارت گاز منطقه جهش خواهد کرد و عملا به هاب انرژی منطقه تبدیل خواهد شد و آرزو و طراحی ترکیه برای بازی در نقش هاب انرژی، عملا نقش بر آب خواهد شد. این قرارداد، عملا مهم‌ترین قرارداد انتقال و تجارت گاز قرن در منطقه غرب آسیا خواهد بود و موازنه انرژی در منطقه را تغییر خواهد داد، همچنین انقلاب بزرگی‌‌‌‌‌‌‌ در بخش انرژی و صنایع منطقه‌ایجاد خواهد کرد. علاوه‌بر این، با توجه به قرارگرفتن اغلب ذخایر گاز ایران در جنوب کشور، این توافق به تامین امنیت انرژی مناطق شمالی کشور کمک شایانی خواهد کرد. بر این اساس، ایران می‌تواند گاز را از روسیه دریافت کرده و به ترکیه، عراق، پاکستان، ارمنستان و کشورهای حاشیه جنوبی خلیج‌فارس صادر کند، همچنین ناترازی انرژی در کشور عملا برطرف خواهد شد. این اتفاق، ایران و روسیه را در مسیر یک همکاری استراتژیک بلندمدت قرار خواهد داد و به ثبات و امنیت منطقه و همکاری و وابستگی متقابل کشورهای منطقه نیز کمک شایانی خواهدکرد.