با داغ شدن تنور انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، مدیران صنعت نفت و گاز این کشور، باید مراقب باشند چه چیزی آرزو می‌کنند.

جو بایدن، رئیس جمهور دموکرات آمریکا، پس از به قدرت رسیدن، به حمایت گسترده از توسعه انرژی سبز و کربن‌زدایی از اقتصاد این کشور پرداخت. در مقابل، دونالد ترامپ جمهوریخواه، سیاست تشویق افزایش حفاری نفت و گاز را پیشه کرد و گویا به لابی‌گران انرژی قول داده است اگر شرکت‌هایشان از کمپین ریاست جمهوری ۲۰۲۴ او حمایت کنند، هر چه بخواهند، به آنها خواهد داد.

اما نکته قابل توجه این است که صنعت سوخت فسیلی، در دوران ریاست جمهوری بایدن، از نظر سودآوری، عملکرد سهام و تولید، وضعیت بسیاری بهتری داشت تا دوران ترامپ. در واقع، بعضی از سیاست‌های ترامپ، ممکن است به تکرار همان مازاد عرضه ختم شود که قیمت‌های مصرف‌کننده را در دوران ریاست جمهوری او، پایین نگه داشت و در نتیجه، به زیان مالی شرکت‌های نفت و گاز تمام شد.

کارنامه ضعیف غول‌ها در دوران رئیس جمهور سابق

ترامپ ظاهرا در عمارت شخصی خود در مارالاگو، میزبان مدیران نفتی شده و به شکایت‌های آنها درباره مقررات سخت گیرانه دولت بایدن، گوش کرده است. واقعیت این است که بایدن، هزینه حفاری در زمین‌های فدرال را افزایش داده، الزامات جدیدی برای کاهش انتشار متان تعیین کرده، روند صدور مجوزهای جدید صادرات گاز را متوقف کرده و اقدامات دیگری اتخاذ کرده است که به هزینه و دشواری استخراج سوخت فسیلی می‌افزاید.

با این حال، صنعت نفت و گاز آسیب چندانی نداده است. طبق آمار پلتفرم اطلاعاتی «کپیتال آی کیوی اس اند پی»، میانگین حاشیه سود صنعت انرژی در سال ۲۰۲۳، به ۱۱.۳ درصد رسید. پیش‌بینی‌های وال استریت برای سال ۲۰۲۴، مشابه است. بر این اساس، میانگین حاشیه سود بخش انرژی در مدت چهار سال ریاست جمهوری بایدن، حدود ۱۱ درصد بوده است.

در دوران ریاست جمهوری چهار ساله ترامپ، حاشیه سود صنعت انرژی، اساسا صفر بود و این شامل سال ۲۰۲۰ است که شیوع پاندمی کرونا، باعث توقف سفر و سقوط قیمت نفت شد. بدون در نظر گرفتن سال ۲۰۲۰، میانگین حاشیه سود انرژی، تنها ۴.۵ درصد بود. در هر سال از چهار سال ریاست جمهوری ترامپ، سود انرژی کمتر از سال‌های ریاست جمهوری بایدن بوده است.

اکسون موبیل که بزرگترین شرکت انرژی آمریکاست، منعکس کننده عملکرد کل صنعت است. این شرکت سود بالایی در سال ۲۰۰۸ داشت اما درآمد خالصش در دهه ۲۰۲۰، به شدت کاهش یافت. سپس، در سال ۲۰۲۰، اکسون، ۲۲.۴ میلیارد دلار از دست داد. این غول نفتی از این ضرر احیا شد و در سال ۲۰۲۲، عملکرد فوق العاده‌ای نشان داد و ۵۵.۷ میلیارد دلار درآمد داشت.

سیاست رئیس جمهور تحت الشعاع عوامل بازار

مانند بسیاری از عناصر اقتصاد، تاثیر سیاست‌های هر رئیس جمهور بر بخش انرژی در مقایسه با آنچه در بازارهای جهانی می‌گذرد، اهمیت بسیار کمتری داشته است. در حدود سال ۲۰۱۲، در دوران باراک اوباما، انقلاب شکاف هیدرولیکی، باعث رونق تولید نفت آمریکا شد. این ربطی به آنچه اوباما انجام داده بود، نداشت و رونق مذکور به دلیل فناوری جدید و سرمایه‌گذاری بالای بخش خصوصی بود.

در یک دهه بعد، شرکت‌های حفاری با فرض سودآوری بیشتر، به رشد سهم بازار متمرکز شدند. این افزایش تولید، باعث شد آمریکا به بزرگترین تولیدکننده نفت و گاز طبیعی در جهان تبدیل شود. کشورهای تولیدکنندگان نفت اوپک پلاس، برای پس گرفتن سهم بازار، تولیدشان را افزایش دادند که باعث کاهش قیمت نفت و گاز شد.

اما قیمت پایین برای مصرف کنندگان، به بهای سودآوری شرکت‌های حفاری تمام شد. از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰، بخش انرژی آمریکا از نظر سودآوری، بدترین عملکرد را در میان ۱۱ صنعت داشت.

بحران سال ۲۰۲۰ که طی آن قیمت نفت برای مدت کوتاهی منفی شد، این صنعت را تغییر داد. از آن زمان، شرکت‌های حفاری و سرمایه‌گذارانشان، سودآوری را در اولویت خود قرار داده و سرمایه‌گذاری کمتری در ظرفیت جدید داشته‌اند. با این حال، تولید نفت آمریکا در دوران بایدن، به رکورد بالای جدیدی صعود کرد که علت عمده آن، قیمت‌های بالا بود که تولید بالاتر را جذاب کرد. برخلاف دهه ۲۰۱۰، کشورهای اوپک پلاس هم به جای لبریز کردن بازار از عرضه برای حمایت از سهمشان، تولید خود را محدود نگه داشتند تا قیمت‌ها بالا بمانند.

ترامپ گویا به مدیران نفتی قول داده است بسیاری از مقررات انرژی سبز بایدن را باطل خواهد کرد و اقدامات مطلوب برای سوخت‌های فسیلی مانند سرعت بخشیدن به مجوزهای حفاری و موافقت با استخراج بیشتر از زمین‌های فدرال انجام می‌دهد. در مقابل، ترامپ می‌خواهد صنعت انرژی به کمپین انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ خود، یک میلیارد دلار تزریق کند. همچنین ترامپ، قیمت‌های پایین‌تر انرژی را برای مصرف کنندگان می‌خواهد و ممکن است متوجه شود شرکت‌های انرژی تولید کمتر و قیمت بالاتر را به تولید بیشتر و قیمت پایین‌تر، ترجیح می‌دهند.

بر اساس گزارش یاهو فاینانس، کاملا آشکار است که بایدن، دوستی با شرکت‌های بزرگ نفتی ندارد اما هر گونه سیاسی برای عدم تشویق تولید سوخت فسیلی، در واقع قیمت‌ها را بالاتر می‌برد و وقتی قیمت‌ها بالاتر می‌رود، شرکت‌های حفاری درآمد بیشتری کسب می‌کنند. نمی‌توان انتظار داشت مدیران عامل شرکت‌های نفتی از بایدن تشکر کنند اما ضدیت او در قبال سوخت‌های فسیلی، آن طور که تصور می‌کردند، زیان آور نبود.